Teks: Nor Adilah Ahmad Shokori
Adik jangan risau. Emak dan abah akan usaha sedaya upaya kami supaya adik sihat macam dulu-dulu.
Menangis.
Jangan menangis mak. Ini takdir Allah.
Sunyi seketika.
Adik nak apa? Nanti mak suruh abah belikan.
Adik nak syurga. Boleh mak dan abah belikan adik syurga?
Tangisan semakin kuat.
Mak, Abah. Allah duk tunggu nak bagi syurga kat adik. Adik tak sedih. Mak dengan abah jangan sedih tau. Adik tak boleh nak jaga mak dan abah kat sini. Tapi adik janji. Adik akan bawa mak dan abah masuk syurga. Kita masuk sama-sama ye?
Angguk.
Ustaz kata kalau Allah ambil balik barang yang Dia bagi kita pinjam. Kita sabar. Kita boleh masuk syurga. Mak abah mesti boleh masuk. Sebab Allah nak ambil adik balik. Mak abah sabar ye?
Kisah dua puluh tahun lalu yang diceritakan oleh pensyarah saya. Anak bongsunya meninggal dunia pada usia 9 tahun akibat luekimia. Pedih dan perit.
Detik-detik terakhir sebelum anaknya pergi masih terbayang-bayang di ruang matanya. Lama-kelamaan pensyarah saya dapat kekuatan baru. Beliau mula nampak hikmah di sebalik ujian. Sayang macam mana pun beliau kepada anaknya, beliau tak dapat hadiahkan syurga kepada anaknya itu.
Beliau boleh berikan pendidikan agama secukupnya tetapi beliau tak boleh jamin anaknya akan dapat masuk syurga. Allah ambil anaknya ketika masih kanak-kanak. Dalam keadaan bersih daripada dosa. Sementara nasib kita belum tentu lagi bagaimana.
Wallahu'alam.